Het personeelstekort in de geestelijke gezondheidszorg leidt tot calamiteiten met dodelijke afloop, kopte deze krant onlangs (Trouw, 6 februari). Dat bleek uit onderzoek van de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) op verzoek van Trouw en De Groene Amsterdammer. Dat het verschrikkelijk is dat er doden vallen staat buiten kijf, maar is het wel fair om uitsluitend het personeelstekort daarvan de schuld te geven?
Overschot
“Voor een goed begrip van de problemen is een bredere blik nodig”, betoogde ook Adriaan Jansen van de Raad van Bestuur van GGZ Friesland eerder (Opinie, 23 februari). Ja, er is een krapte op de arbeidsmarkt, dat is een feit, maar er is nog iets heel anders aan de hand dat we ons moeten realiseren: er is een overschot aan klachten.
Wij kunnen je helpen
Direct de juiste hulp van een psycholoog die bij jou past
- Gekwalificeerde psychologen
- Al 47.242 mensen geholpen
- Snel en persoonlijk
- Geen wachtlijst
Wat helaas nog veel te vaak gebeurt is dat de verkeerde klachten worden doorverwezen naar de zorg die wordt vergoed. Jaren geleden is reeds afgesproken dat het verwerken van mentale pijn en andere problemen die bij het leven horen, zoals burn-out, relatieproblemen of rouw en verlies, niét in de ggz thuishoren. Daarvoor is andere psychologische hulp beschikbaar.
Het voortdurend foutief doorverwijzen naar de ggz, van overspannen werknemers tot koppels die elkaar het leven zuur maken, heeft ervoor gezorgd dat het personeel in de ggz te veel klachten op het toch al zo overvolle bordje krijgt.
Andere groep
Méér personeel is slechts een stukje van de oplossing. Door vanaf nu alleen de juiste klachten te behandelen in de ggz is het beschikbare geld beter te besteden: aan de mensen waar die zorg werkelijk voor bedoeld is.
Die andere groep kan heel snel, zonder een plek op de ggz-wachtlijst in te nemen, behandeld worden door één van de duizenden andere universitair geschoolde psychologen die Nederland rijk is. Op die manier kan er een groter aantal mensen in de ggz goed geholpen worden. Het zou verstandig zijn als de onderzoekers en de politiek dit probleem ook serieus gaan nemen.
