NIEUWS VAN DE WEEK
Volkskrant.nl: Goede doelen zitten steeds krapper bij kas
Details: Dit jaar zijn de inkomsten voor het eerst sinds de kredietcrisis weer wat gestegen, maar over het algemeen is de trend dat goede doelen steeds minder geld weten binnen te halen.
Wij kunnen je helpen
Direct de juiste hulp van een psycholoog die bij jou past
- Gekwalificeerde psychologen
- Al 47.242 mensen geholpen
- Snel en persoonlijk
- Geen wachtlijst
—
Psyned Redactie (PR): Die collectebussen komen er weer aan, zo eind van het jaar. Ik voel me altijd gelijk een beetje schuldig als ik zo’n ding voor mijn neus krijg.
Aerjen: “Ja, dat heb ik ook wel. Zo’n moment geeft niet altijd een prettig gevoel.”
PR: Ik twijfel altijd op zo’n moment – natuurlijk kan ik best een euro missen, maar ik voel me ook altijd een beetje emotioneel gemanipuleerd.
Aerjen: “Dat gebeurt natuurlijk eigenlijk ook. Volgens mij zijn er twee soorten redenen om op zo’n moment te doneren: om een schuldgevoel te voorkomen of om een goed gevoel te krijgen. Je krijgt over het algemeen een goed gevoel van iets aan een ander geven – daar zijn veel psychologische onderzoeken over gedaan. Soms gaat zo’n goed doel je ook echt aan het hart. Maar een groot deel van de donaties komen toch uit dat schuldgevoel voort, denk ik.”
PR: Waar komt dat schuldgevoel precies vandaan?
Aerjen: “Sociale druk, en je eigen morele waarden. Sociale druk is bijvoorbeeld dat je bang bent dat mensen om je heen denken dat je gierig bent. Bij collectes langs de huizen komt het ook nog best vaak voor dat mensen de collectant uit de buurt kennen – dan is het helemaal moeilijk om te zeggen dat je niet wilt doneren. Daarnaast word je gestuurd door je eigen gewoontes, waarden en wat je meekrijgt uit je omgeving. Als je ouders en vrienden altijd geven, doe jij dat waarschijnlijk ook sneller.”
PR: Maar goed, dan kan je gewoon wat geld geven toch?
Aerjen: “Dat kan, maar ik denk dat het moeilijke is dat je voelt dat je voor het blok wordt gezet. Geef geld, of je bent egoïstisch. Op zo’n manier kun jij je ook niet meer goed voelen over dat geld geven, want het voelt als een verplichting.”
PR: Is dat bij jou ook zo?
Aerjen: “Dat is wel waarom ik er een vervelend gevoel van krijg ja. Ik heb namelijk mijn eigen manier om iets goeds te doen voor de maatschappij. Ik doneer regelmatig bloed, ik ben orgaandonor, en dat ik therapeut komt ook deels voort uit het verlangen iets goeds te doen voor mensen. Maar als iemand me vraagt om een donatie moet ik toch weer denken of ik die twee euro weggeef. Het is moeilijk te bepalen wanneer je ‘genoeg’ hebt gedaan.”
PR: Kunnen we dat nare gevoel op een bepaalde manier voorkomen?
Aerjen: “Ik denk dat we niet als doel moeten hebben te voorkomen dat we ons naar voelen. Het is beter om te leren dat gevoel te verdragen en geen excuses te verzinnen, anders blijf je vluchten. In therapie is dat eigenlijk ook de basis van wat we doen – de negatieve gevoelens die je hebt niet proberen te vermijden, maar onder ogen komen.”
PR: OK. Maar… misschien toch een tip over iets dat helpt?
Het beste wat je kan doen: onderzoek je gevoel over wat jij doet voor anderen. Ben je tevreden met de manier waarop je teruggeeft aan je omgeving of daarbuiten? Dat kan van alles zijn: geld doneren aan een goed doel, maar ook zoiets als bloed doneren, of vrijwilligerswerk doen, of zelfs gewoon je moeder vaker bezoeken in het verzorgingstehuis, of je neefje helpen met huiswerk. Het gaat erom dat je jouw manier vindt om je eigen overtuigingen na te leven. Als jij bewust bent van op welke manier jij anderen steunt, voel je minder conflict op het moment dat je een collectebus voor je neus krijgt.”
© 2016 Psychologen Nederland
