Ik zou een week naar de zon gaan. Van de zomer had ik, uitgezonderd een week Italië, doorgewerkt. Ik vond dat ik nog wat vitaminen en niksen verdiende.
Mijn reisje had ik goed voorbereid. Van te voren ingecheckt en documenten netjes uitgeprint. De dag van vertrek was aangebroken. De avond ervoor gepakt, want zo doe ik dat meestal. Een vriendin haalde mij ‘s morgens op, ik sloot mijn huis af en daar gingen we richting Schiphol, in mijn auto wel te verstaan.
Wij kunnen je helpen
Direct de juiste hulp van een psycholoog die bij jou past
- Gekwalificeerde psychologen
- Al 47.242 mensen geholpen
- Snel en persoonlijk
- Geen wachtlijst
Bij het aankleden flitste er een gedachte door mijn hoofd of de vriendin die mij naar Schiphol zou brengen de reservesleutels van mijn auto wel bij zich had. Zij leent mijn auto vaak en heeft de reserve sleutel in haar bezit. Als zij mij naar het vliegveld brengt, gebruikt ze altijd haar sleutel, zodat ik mijn sleutelbos mee kan nemen. Een veilig gevoel, besefte ik achteraf!
Wachten, ergernis en spanning
Aangekomen op de luchthaven, geef ik mijn bagage af. Het gaf me een goed gevoel dat ik mij zo goed had voorbereid. We waren op tijd vertrokken wat ook maar gelukkig bleek. Na ons explodeerde de rij met wachtende passagiers. Wij gingen gezellig aan de koffie en toen het tijd was om door de douane te gaan, werd ik verrast door het bevel dat ik buitenom naar de gate moest lopen. Er waren veel mensen. Aangekomen bij de betreffende ingang, was ik wat geërgerd, waar ik samen met mijn vriendin over kon hebben, in de zin dat het stom geregeld was en anders dan anders. En juist nu ontmoette ik een enorme wachtrij.
Ik zou nog te laat bij de instapbalie komen, terwijl ik zo de tijd had genomen. Ik slipte voorin de rij binnen en was opgetogen over mijn voordringen evenals mijn vriendin. We zwaaide nog even naar elkaar, maar ik hield mij ook een beetje gedeisd, bang als ik was dat de ‘Schiphol dame’ me uit de rij zou plukken wegens voordringen. Al met al had er zich toch een beetje spanning opgebouwd, ik was me er bewust van, zodat het me niet echt dwarszat.
Geen controle meer
Ik was op een haar na door de douane heen toen een Schiphol man mij aantikte en vroeg of ik mijn autosleutel, mijn huissleutels zaten aan dezelfde bos, wilde geven. Mijn vriendin had erom gevraagd. Hij wees in haar richting en ze gebaarde dat het veilig was. Geen seconde aarzelde ik om de sleutels aan de man mee te geven, het voelde absoluut betrouwbaar. Ik greep naar mijn telefoon en belde haar op. Waarom heb je mijn sleutels nodig? De mijne liggen in jouw auto antwoordde ze…ik moest door de douane en hing op.
Wat ik niet verwacht had was, dat de paniek omhoog vloog en daarmee een tomeloze razernij. Met dat dit gebeurde, realiseerde ik me dat mijn gevoel van controle volledig de mist in was gegaan. Op reis zonder huis- en autosleutels. Wat nou als zij mij niet kon komen halen bij mijn terugkomst, hoe kon ik dan in mijn huis?
Loslaten van emoties
Ik voelde mij verloren en overgeleverd aan de willekeur van een ander mens. Als ik al gedacht had dat ik veel had losgelaten in mijn leven, dan zat er nog een fikse adder onder het gras! Gelukkig kon ik mijn hele innerlijke schouwspel waarnemen en zag en voelde hoe de woede en paniek door mij heen raasde.
Op een geschikte plek op de luchthaven belde ik mijn vriendin en ik was in staat om haar rustig te vragen hoe het nou toch zo gekomen was. Ze had de sleutels in een tas gestopt die ze in mijn auto had laten staan. Haar handtasje droeg ze bij zich. Ik kon aan haar vertellen hoe de paniek met de gepaard gaande woede zich van mij meester had gemaakt en dat ik het nodig had om het haar te vertellen. Ik wilde niet in nodeloos verwijten belanden. Daarbij realiseerde ik mij dat het mijn reactie was en dat het strikt genomen niets met haar te maken had.
Mindful reageren op situaties
Ze bedankte mij dat ik haar niet beschuldigde. Mijn emoties zakten en ik voelde na hoe deze een energetisch tumult in mijn lijf hadden veroorzaakt. Dit alles vanwege de overtuiging dat sleutels mijn ‘schijn’ veiligheid kunnen garanderen.
Waar aandachtig en zonder oordeel kunnen kijken naar mijn innerlijke bewegingen van woorden en emoties mij toch voor behoed heeft; verwijten en wellicht ruzie gebaseerd op een gebrek aan overzicht van het totale plaatje en gezond verstand.
Toezien op wat er van binnen bij mij plaats vindt zonder er tegen te vechten is steeds weer de oplossing. Leve de mindfulness!
© 2012 Psychologen Nederland
Bekijk ook eens de site minned.nl voor een Mindfulnesstrainer bij jou in de buurt.
