Hulpvraag van Anoniem:
“Wij hebben een dochter van 6. Vroeger was ze bang voor dwarrelende blaadjes, nu is ze bang voor dieren. Het maakt niet uit welk dier het is. Vliegjes, poesjes, hondjes. Gisteren begon ze zelfs over muggen.
We hebben een heleboel geprobeerd: naar de kinderboerderij en veel dieren proberen te aaien. Maar zelfs dat wil of durft ze niet. Dit belemmert haar enorm. Ze gaat zelfs niet meer spelen bij klasgenootjes als die huisdieren hebben. We weten niet waar deze angst vandaan komt, maar ze neemt er wel heel erg haar jongere zusje in mee.
Wij kunnen je helpen
Direct de juiste hulp van een psycholoog die bij jou past
- Gekwalificeerde psychologen
- Al 47.242 mensen geholpen
- Snel en persoonlijk
- Geen wachtlijst
Onze dochter is daarnaast erg onzeker over veel dingen. Ze vraagt steeds of ze het goed doet, maar blijft heel onzeker. Ze is een hele leuke spontane meid en kan goed meekomen op school. Wel denkt ze over alles na en is ze wat verder dan haar klasgenootjes op sommige vlakken.
Is het verstandig om eens met iemand te gaan praten? We willen zo graag dat ze een onbezorgde zesjarige is.”
—
Beste Anoniem,
“Je verhaal roept erg veel vragen op, de angst van je dochter kan namelijk heel veel oorzaken hebben. Gaat het hier om een psychologisch proces of is er een relatief simpele verklaring? Daar moeten we proberen achter te komen.
Om te bepalen wat er nou precies speelt is het van belang om zoveel mogelijk kanten van het verhaal te bekijken. Wat vindt de juf op school en wat zegt je dochter zelf? Zijn er dingen gebeurt op de crèche of met andere kinderen? En wellicht was je zelf als kind ook bang voor bepaalde dingen. Dat kan allemaal meespelen.
Je geeft aan dat je dochter erg onzeker is en veel om bevestiging vraagt. Het is goed om ook eens kritisch naar je eigen houding te kijken. Ik zie vaak bij hoog opgeleide ouders dat zij teveel rationaliseren. Wordt er thuis ook genoeg gestoeid, gekieteld en gelachen?
Het kan helpen om zelf wat luchtiger met het probleem om te gaan. Krijgt ze vanwege haar angst bepaalde privileges thuis? Mag ze bijvoorbeeld later naar bed omdat ze overstuur was? Of misschien stellen jullie haar gerust door een complimentje te geven: “Je bent misschien bang voor katten, maar je kunt wel heel goed rekenen.” Als de angst een manier is om aandacht te vragen, dan kan dat op den duur resulteren in een narcistische persoonlijkheidsstoornis.
Omdat ik op basis van jouw bericht moeilijk kan inschatten hoe de vork precies in de steel zit, kan het zeker nut hebben om eens samen met je dochter met een psycholoog te gaan praten. Heeft je dochter echt een probleem of is het helemaal niet zo complex? Het zou bijvoorbeeld ook om een ‘fase’ kunnen gaan of misschien heeft je dochter wel moeite om bepaalde dingen te zien. Je vertelt dat ze vroeger ook al bang was voor vallende blaadjes, is ze misschien überhaupt bang voor onverwachte bewegingen? In dat geval zou een onderzoek in een oogcentrum uitsluitsel kunnen geven.”
© 2017 Psychologen Nederland
