De eerste succesfactor luidt: ‘wees bereid om te luisteren naar elkaar en te zoeken naar een oplossing’. Ik zie in mijn beeld dat hij haar nog eens bijschenkt terwijl ze hem vertelt hoezeer ze hem miste als man en hoe ze verlangde naar zijn steun. Hij knikt begrijpend en slaat zijn arm om haar heen. Op zijn beurt laat hij haar weten dat hij het lastig vond hoe zij hem dit soms in het bijzijn van hun vrienden en kennissen weinig subtiel liet weten en dat hij zich hierdoor kwetsbaar, ja zelfs ontmand, voelde. Ook zij knikt begrijpend en biedt haar verontschuldigingen hiervoor aan. “Ik begrijp je” zegt ze. “Sorry”.
De tweede succesfactor: ‘Zorg voor open en eerlijke communicatie’. Terwijl de kinderen tikkertje-met-verlos spelen en de zon hoog aan de hemel staat, bedanken ze elkaar voor hun openheid en de onthullingen die ze zojuist deden. Ze zijn er samen stil van.
Wij kunnen je helpen
Direct de juiste hulp van een psycholoog die bij jou past
- Gekwalificeerde psychologen
- Al 47.242 mensen geholpen
- Snel en persoonlijk
- Geen wachtlijst
‘Haal geen oude koeien uit de sloot maar kijk naar de toekomst’. De derde succesfactor gaat over het elkaar geen verwijten maken en naar voren kijken in plaats van terug in de tijd. “Zoals jij fouten maakte, zo maakte ik ze ook” zegt zij tegen hem, Hij is blij dat zij er hetzelfde over denkt als hij en samen fantaseren ze over hoe het zou zijn als ze elkaar geen verwijten meer zouden maken en vooruit zouden kijken met elkaar.
‘Wees je ervan bewust dat jullie allebei bang zijn’. Ze zitten nu met hun rug tegen elkaar aan terwijl hun kinderen een stukje verderop boompje klimmen. Beiden voelen hoe bang ze zelf zijn en dat weten ze ook van elkaar. Door rug aan rug te zitten voelen ze dat ze kunnen steunen op de ander, en dat hun bang-zijn er gewoon mag zijn.
‘Schakel altijd een deskundig adviseur in’. Ik zie een man met een koffertje en een klapstoel kordaat op het verstilde tafereeltje afkomen. Hij heeft een pak aan en draagt een das. Hij klapt zijn stoeltje uit en opent zijn koffertje, waar allerlei paperassen uit waaien. De twee echtelieden kijken verstoord op en fronsen hun wenkbrauwen terwijl ze elkaar vragend aankijken. Het voelt als een inbreuk, deze vreemde op hun rood met wit geblokte kleedje en met zijn gepoetste schoenen tussen de jam en de hagelslag…
De man van de gelukkige ex-geliefden staat plotseling op en de deskundige kijkt verschrikt op van zijn papieren, hij verliest zijn evenwicht op het wankele klapstoeltje en valt pardoes naar achter! De kinderen schieten in de lach en die lachen zo aanstekelijk, dat hun ouders en de scheidingsdeskundige het allemaal uitproesten. “Ik zie dat u mij niet meer nodig heeft!” zegt de deskundige, terwijl hij de kreukels uit zijn broek strijkt. Na een kleine buiging verlaat hij, even kordaat als hij kwam, de grazige weide, op weg naar de volgende ongelukkigen.
© 2012 Psychologen Nederland
